هنگامی که آنها یک گروه جوان بالتیمور بودند ، Arbouretum با افتخار پیر احساس می کرد. آنها در حوالی صحنه هایی به اتهام احتمال جوانی ظهور کردند - خیال های الکترونیکی Dan Deacon ، پیش بینی های مناسب به نام Ecstatic Sunshine ، خاطرات پاپ رویایی ساحل. در همین حال ، Arbouretum ، احیای پیچیده ریچارد تامپسون ، تجدید حیات قومی انگلیس ، روان وطنی عظیم ویل اولدمهام و ریشه های هر دو را استخراج کرد. آناکرونسم جذاب بود ، سایه ای مرموز از کمین خاکستری در داخل یک شهر کالهسوسکوپی.
در سالهای بعد ، Arbouretum به طور متدولی آن فرمول را تنظیم کرده است ، عناصر آشنا مانند یک نانوا را تنظیم می کند و نسبت های یک استارت خمیر را تنظیم می کند. در این روند ، آنها به صورت متناوب بی لیست یا بی تاب به نظر می رسند. شاید آنها بالاخره تعادل کامل خود را پیدا کرده اند ، زیرا آنها هرگز صدا تر و آرام تر و یا بی صدا تر از همه در آلبوم های Let It All In ، هفتمین و مطمئن ترین آلبومشان به صدا در نیامده اند. بعد از گذشت نزدیک به دو دهه ، آربوروتوم به عصر خود رسیده است.
چه بافندگی منجر به پیچیده شود و چه در انفرادی Pentecostal منفجر شود ، بنیانگذار دیو هیومن مدتهاست که یک گیتاریست سرحال است. اما پس از 15 سال ، او گروهی را راهنمایی می كند كه می داند چه موقع باید او را به جلو بكشد یا به او اجازه دهد كه پرسه بزند. هماهنگی های ملایم و گروه کر "چگونه عمیق می رود" منجر به انفرادی بلوز و پیروز هیوم ، در حالی که "Buffited by Wind" گرمی عالی و عالی Byrds را در صدرنشینی خود می کند تا مراقبه ای برای یافتن رستگاری در بیابان کند.
بعنوان نویسنده ترانه ، هیومن گاه به دلیل سنگینی از سنت ، تلاش می کرد تجارب خود را در الهامات قدیمی ببندد. اما بگذار همه در این احساس زندگی کند و تازه از هسته او بریده شود. او در قله های مرتفع و دره های عمیق غرب آمریکا معنا پیدا می کند و خود را مجبور می کند تا شب بیدار بماند فقط به خاطر می آورد که می توانیم با صبح اصلاح کنیم. تصاویر او کاملاً تحریک آمیز است: "تغییر شبکه ها در کلید نوشته شده توسط شکستگی رویایی" که او به "یک منشور مع" می پردازد ، "در حالی که در" Headwaters II "، زنگ می زند:" رودخانه متولد شده است بالا / جایی که آسمان شکاف دارد. "
به نظر می رسد این گروه که اکنون در یک قفل کامل است ، او را درک می کند. آنها به همان اندازه صدای آرامش ناخوشایند او در طول "منشور مع" شکننده هستند ، همانطور که متعهد به غلبه بر عذاب است همانطور که در زمان "Headwater II" است. آنها با شدت تلویزیون و اصرار Boogie Endless در تمام صفحه عنوان برخورد می کنند ، یک بازی 12 دقیقه ای در مورد اینکه جهان را تحت الشعاع قرار داد اما سعی در باز ماندن از شگفتی هایش ندارد. برای نیمه دوم ، هیومن به طرز وحشتناکی پیچ و تاب می کند و تغییراتی در یک یا دو نت می دهد و انتظارات یک تکنواز گیتار مانند نیل یانگ را در نیم قرن پیش خسته می کند. گروه او را بی کلمه تشویق می کنند.
Arbouretum هرگز نگران مد روز نبوده است ، اما روزگار ما تغییر کرده است تا با اضطراب اولیه آنها مطابقت داشته باشد. هیومن از منظر محرومیت های دیرینه می نویسد ، خواه به عنوان پناهنده دشتهای ساحلی سیل زده در هنگام هیجان "Boogie Woogie thriller" Song High Water "یا به عنوان مردمی معمولی که به دنبال ادای احترام برای خواب آور خواب آور" یک منشور مع "هستند. حتی وقتی این ترانه ها قصد فرار از برخی مشکلات سخت را دارند ، هیومن همبستگی مبارزه ما را برای اعتبار سنجی مستند می کند.
"No Sanctuary Blues" لعنت را به دام می اندازد و امیدوارم بسیاری از ما روزانه با آن روبرو شویم - هر روز صبح از خواب بیدار می شویم تا دنیایی آنقدر پر از سر و صدای خبرها را پیدا کنیم که جنون دور می شود. هومن در گیتار گم می شود ، یادداشت هایش مثل درهم و برهم زدن موهای زائد است ، اما دوباره فرار از "کمبود احساس" خود می کند. این گروه به زودی وارد او می شوند تا او را بپیوندند و یك ریز كوچك و ساده را به مدت دو دقیقه تکرار كنند ، مثل این كه این یک مانتر عمومی است. در آن لحظه ، همه چیز دیگر از بین می رود.
موسیقی یک شکل هنری و فعالیت فرهنگی است
ترانه ها واقعاً به اندازه کافی خوب
دانلود آهنگ کامران مولایی به نام یه تنه